Στις 31 Αυγούστου του 2018 ο επικεφαλής του Ντονέτσκ ο Αρχιστράτηγος Αλεξάντερ Βλαδιμίροβιτς Ζαχάρτσενκο σκοτώθηκε από βόμβα που είχε τοποθετηθεί στο καφέ Σεπάρ στο κέντρο του Ντονέτσκ, από Ουκρανούς νεοναζί. Παρά τον τίτλο του ως Αρχιστράτηγου ο Ζαχάρτσενκο δεν ήθελε να γίνει στρατιωτικός, αλλά τα ιστορικά γεγονότα που έζησε στη σύντομη ζωή του τον οδήγησαν σε μια καριέρα τόσο στρατιωτικού όσο και πολιτικού.
Ο Ζαχάρτσενκο γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου 1976, στην πόλη του Ντονέτσκ που την εποχή εκείνη ανήκε στη σοσιαλιστική Ουκρανία και ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης.
Στη Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχε επάγγελμα πιο αναγνωριμένο από αυτό του ανθρακωρύχου, πέρα ίσως από τους αστροναύτες. Από παιδί ο Ζαχάρτσενκο ονειρεύονταν να δουλέψει στα ορυχεία, όπως και ο πατέρας του. Τελείωσε μια τεχνική σχολή και έπιασε δουλειά σαν ηλεκτρολόγος των ορυχείων.
Ο μισθός του ανθρακωρύχου στη Σοβιετική Ένωση επέτρεπε την αγορά ενός «Zhiguli» (όπως ήταν η ρώσικη ονομασία των αμαξιών που εξήχθησαν ως LADA), αλλά και ταξίδια για τουρισμό και επισκέψεις σε καλά εστιατόρια… Αυτά στον καπιταλισμό δε γίνονται. Γι’ αυτό και ο Ζαχάρτσενκο ήταν περήφανος που ήταν σοβιετικός πολίτης, εκεί όπου οι εργάτες δε λογαριάζονταν σαν εμπορεύματα, αλλά σαν το κέντρο της πολιτικής εξουσίας. Μέσα από τις σπουδές του στην ιστορία ο Ζαχάρτσεννκο είχε κατανοήσει ότι ο μεγαλύτερος εχθρός για την εργατική τάξη και για το σοσιαλισμό είναι οι φασίστες και οι ναζί.
Σε αναγνώριση της δουλειάς του, αλλά και των ηγετικών του ικανοτήτων ο Ζαχάρτσενκο διορίστηκε Διευθυντής στο υποκατάστημα που υπήρχε στο Ντονέτσκ του εργοστασίου OPLOT του Χαρκόβου, που κατασκεύαζε το περίφημο ουκρανικό τανκ Τ-84. Ο Ζαχάρτσενκο ήταν παντρεμένος με τη Νατάλια και είχαν 4 παιδιά, το τελευταίο γεννημένο το 2015. Η ζωή φαινόταν να χαμογελάει στο Ζαχάρτσενκο.
Όμως η μοίρα του είχε σφραγιστεί. Με την προδοσία του Γκορμπατσόφ και του Γιέλτσιν η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε. Η Ουκρανία διαχωρίστηκε και το 2014 οι οπαδοί του Μπαντέρα, οι Ουκρανοί ναζί κατάφεραν να πάρουν την εξουσία στην Ουκρανία μετά από πραξικόπημα. Αμέσως μετά, ακολουθώντας το παράδειγμα του Χίτλερ, επέβαλαν το δικό τους "verboten", στα ουκρανικά "заборонено", δηλαδή το απόλυτο «απαγορεύεται». Ο πλουτοκράτης Ποροσένκο και το νεοναζί κόμμα των οπαδών του Μπαντέρα απαγόρευσαν οτιδήποτε θύμιζε τη Σοβιετική Ένωση, εφημερίδες, ακόμα και βιβλία γραμμένα στα ρωσικά.
Η αντίσταση στους νεοναζί δεν άργησε να κορυφωθεί και ήδη από το 2014, το Ντονέτσκ και το Λουγκλάνσκ κηρύχθηκαν ανεξάρτητες Λαϊκές Δημοκρατίες. Τελικά ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στους Ουκρανούς νεοναζί και το Ντομπάς, μια σύρραξη που είναι πιθανό να γεννήσει ακόμα και έναν παγκόσμιο πόλεμο.
Τον περασμένο αιώνα η Ισπανική Δημοκρατία έμελε να είναι η πρώτη που πολέμησε με όπλα ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό. Οι Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ είναι οι πρώτες χώρες σε αυτόν τον αιώνα που πολεμούν με όπλα ενάντια στους νεοφασίστες και στους νεοναζί. Η ιστορία έχει ήδη δείξει ότι αυτό αποτελεί τιμή, παρά τις μεγάλες θυσίες που απαιτεί.
Ο Ζαχάρτσενκο δημιούργησε και καθοδήγησε το στρατό του Ντονέτσκ. Και γι’ αυτό ορίστηκε στη θέση του Αρχιστράτηγου. Συμμετείχε σε σειρά μαχών, όπου και τραυματίστηκε επανειλημμένα. Και παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Αστέρα για Εξέχοντα Ηρωισμό, ανάμεσα σε άλλα μετάλλια.
Στις 8 Αυγούστου του 2014 ο Ζαχάρτσενκο έγινε Επικεφαλής του Συμβουλίου των Υπουργών και του Ανώτατου Συμβουλίου της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ. Καθοδήγησε το λαό και το στρατό του Ντονέτσκ στην πάλη για ανεξαρτησία, ενάντια στους νεοναζί, μέχρι που η βόμβα τερμάτισε τη ζωή του, κάνοντάς τον Ήρωα του Ντομπάς.
Με τη ζωή του, αλλά και με το θάνατό του ο Ζαχάρτσενκο απέδειξε την αφοσίωσή του και την αγάπη του για το λαό, για το σοσιαλισμό και για την ελευθερία.
Αιώνια δόξα στον Ήρωα Αλεξάντερ Βλαντιμίροβιτς Ζαχάρτσενκο!
Humberto Carvalho,
μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας
