22 Οκτωβρίου 2016

Antifasist actions




Good evening to all. It is a great pleasure to meet with comrades to exchange opinions and thoughts for such important matters, such as the ones mentioned in the topics of our talk, but also to exchange our experiences since we last saw each other.

Since our last meeting, 3 months ago, in Moscow, a lot has happened. In particular, there are two characteristics that the ongoing events seems to have, that indicate the seriousness of the global situation. The first is their territorial spread all over the planet and the second is their duration shrinkage, meaning that the time it takes from the moment they appear until they complete is increasingly shrinking, in a degree that makes it difficult to follow even.

Under the neoliberal policy the people are struggling, countries seem to fall apart, social structures to dissolve. The collapse of the social state, the degradation of the state mechanisms and its structures and the massive population movements, through immigrants or refugees are now functioning as the cause to a final stagnation of the economy. A faltering for many years’ economy, relying on parasitic mechanisms of over-exploitation of the resources of poorer countries (through the credit capital, over-debts etc) but also, at the same time, drowning itself from the structure of the capitalist system, unable to control and serve the needs and capabilities of the people that created and served it.

The dissolution of the nation through the neoliberal policies has a direct impact on the lives of the lower classes. Because only through organized social groups, with similar characteristics is possible to make manageable the problems that a lot of people face, people that don’t have the means of buying off services for them. And it is only through organized societies that the lower classes exploit their possibilities stemming from the geomorphology of their location, their common history and tradition and the know-how that it produces.

This is why today the fight for the freedom and independence of our fatherlands is of the outmost importance. Because only through free and independent countries the people can create economies capable of growing according to their capabilities and needs, but at the same time free to cooperate with other economies around them, exchanging experiences, roads, resources, goods and able to produce economy development and a social share from it.

Unfortunately, nowadays, and especially in our continent, Europe, or at least in a big part of it, the fight for the homeland has been surrendered to the hands of the fascists, for historical, political and economic reasons, for which we had a conversation last time. Fascism always wears the mask of the patriotism, but history has proven, emphatically, that this is indeed just a façade. Wherever fascism occurred before and today has brought the destruction of the country itself and of the people.

And this is the only potential result of fascism. Because fascism serves, is supported and comes ideologically and socially, not from the lower classes, that are the only ones who truly need the state/nation-homeland we talked about before, but from those who promote and gain from the dissolution of the social structures.

It is not a coincidence that today the fascism abortion in all cases, be it in the Ukraine and the supposed maidan, or in Middle East and the supposed ‘’spring’’, or in Brazil and the supposed purification, all these phenomena, but also the political subjects who emerged were financed, guided and supported openly and blatantly by the imperialist circles of USA and NATO.

It is for this reason that the fight against fascism is of enormous importance. It is for this reason that the fight in Ukraine, both in Donbas and the rest of the country, that seems to flare up, is exceeding the country itself and is reaching our counties too, giving us the starting point.

Bringing this fight of yours in our countries, believe me, is not an easy task. I will not dwell on the anti-Russian hate that is being cultivated and that I tried to analyze last time as best as I could. In the Western Europe countries in general, and among them my country too, it is prohibited not only anything that isn’t anti-Russian, bur anything that is even slightly anti-American. I will bring some examples to prove that.

Our fight, always had the anti-fascist flag and always preaching with every way possible of the fight in Ukraine, pointed at the struggle of Donbass. And often promote actions such as events and campaigns but also open protests about this issue. A few days ago, we made such a protest in Synatgma square. The reason was another protest of some supposed ‘’Ukrainian’’ groups at the Russian embassy in Athens.

As soon as we learned about this protest, we mobilized, made announcements on the internet, talked with other anti-fascist organizations, and organizations of Ukrainian people living in Athens. The result of this mobilization was initially to change the place of this supposed ‘’protest’’. For some days they were playing hide n’ seek, changing the place and time of their meeting and finally they concluded to make a protest in Syntagma square in the afternoon of last Sunday, gathering about 30 people only.

But we were there too. And although we did not have time to organize our movement, it ended up a demonstration with banners, with the flags of Lugansk and Donetsk and with dominant slogan ‘’NATO OUT OF UKRAINE’’. Once more the media concealed the incident, although it was good that they did not dare to show the movement of the 30 gathering Ukrainians as well, It’s however impressive the fact that our clearly peaceful demonstration was forced with absolutely no reason to face at least 6 squads of police special forces, that were waiting there fully armed with chemicals and guns and surrounded us once we arrived.

In this situation we have decided to increase our actions and speak directly in an antifascist spirit that is powerful amongst the Greek people and particularly in the youth. Already next Thursday, we are organizing a political memorial for the fighter Motorola and we have started to organize our massive intervention for the celebrations of the Athens Polytechnic uprising in 17th of November.



The fight that at this time is focused in Ukraine, also touches us as our own fight, since our country also is being destroyed day by day by the neoliberal policies that the only way of overcoming them is through the fight for a free and independent country, the very same fight you give. And this is why we want to take part in this fight, as a common fight. It is a fight that we have to give with all our strength until the end, because the only prospect for this fight is winning it.

Ο αντιφασιστικός-αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, αγώνας για την πατρίδα



Καλησπέρα σε όλους, είναι πράγματι χαρά που συναντιέμαι με συντρόφους για να ανταλλάξουμε άλλη μια φορά τις σκέψεις και τις απόψεις μας για τόσο βασικά ζητήματα, όπως αυτά που αναφέρονται στα θέματα της συζήτησής μας, αλλά και να ανταλλάξουμε τις εμπειρίες που στο μεταξύ διάστημα έχουμε ζήσει.

Στους 3 μήνες που μεσολάβησαν από την προηγούμενη συνάντησή μας στη Μόσχα είχαμε ήδη πολλές εξελίξεις. Τα γεγονότα δείχνουν να αποκτούν δύο χαρακτηριστικά που δηλώνουν την κρισιμότητα της κατάστασης. Το πρώτο είναι ότι εδαφικά απλώνονται και εκδηλώνονται σε πολλές περιοχές του πλανήτη και το δεύτερο ότι χρονικά συρρικνώνονται, αφού ο χρόνος από τη στιγμή που πρωτοεμφανίζονται μέχρι τη στιγμή που ολοκληρώνονται όλο και μικραίνει, σε βαθμό που δυσκολεύεται κανείς να τα παρακολουθήσει.

Κάτω από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική οι λαοί στενάζουν, τα κράτη δείχνουν να διαλύονται, οι κοινωνικοί ιστοί να αποδομούνται. Η κατάργηση σε μεγάλο βαθμό του κοινωνικού κράτους, η διάλυση σχεδόν των κρατικών μηχανισμών και των δομών τους και οι μετακινήσεις τεράστιων πληθυσμών, με τη μορφή μεταναστών ή προσφύγων λειτουργούν τώρα και σαν αίτια της πλήρους τελμάτωσης της οικονομίας. Μιας οικονομίας που ούτως ή άλλως παρέπαιε για πολλά χρόνια, στηριζόμενη σε παρασιτικούς μηχανισμούς υπερεκμετάλλευσης των πόρων φτωχότερων κρατών (μέσα από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, τις υπερχρεώσεις κρατών κλπ.) αλλά που ταυτόχρονα πνίγονταν και η ίδια από τη δομή του καπιταλιστικού συστήματος, ανίκανη να μπορεί να ελέγξει και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις δυνατότητες του λαού που τη δημιουργούσε και την εξυπηρετούσε.

Η διάλυση του κράτους/έθνους μέσα από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχει άμεσο αντίκτυπο στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί μέσα από οργανωμένα κοινωνικά σύνολα, με ομοειδή χαρακτηριστικά είναι δυνατό να γίνουν διαχειρίσιμα τα προβλήματα που απασχολούν μεγάλες μάζες πληθυσμών, που δεν έχουν τη δυνατότητα να εξαγοράζουν υπηρεσίες για εξυπηρέτησή τους και μόνο μέσα από οργανωμένες κοινωνίες μπορούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που τους παρέχει η γεωμορφολογία του τόπου τους, η κοινή τους ιστορία και παράδοση και η τεχνογνωσία που αυτή παράγει.

Είναι γι’ αυτό που σήμερα ο αγώνας για την ελευθερία και ανεξαρτησία της πατρίδας αποκτάει ένα νόημα απόλυτης ζωτικής σημασίας. Γιατί μόνο μέσα από ελεύθερα και ανεξάρτητα κράτη οι λαοί μπορούν να δημιουργήσουν οικονομίες ικανές να αναπτυχθούν σύμφωνα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες τους, αλλά και ελεύθερες να συνεργαστούν με άλλες οικονομίες γύρω τους, ανταλλάσσοντας εμπειρίες, δρόμους, πόρους, αγαθά και δημιουργώντας πραγματική ανάπτυξη και κοινωνικό μερίδιο από αυτήν.

Δυστυχώς στην εποχή μας και ειδικά στην ήπειρό μας την Ευρώπη, ή τουλάχιστον σε ένα μεγάλο μέρος της, ο αγώνας για την πατρίδα έχει αφεθεί στα χέρια των φασιστών, για λόγους ιστορικούς, πολιτικούς και οικονομικούς, που δεν είναι της ώρας να εξετάσουμε, είχαμε κάνει μια κουβέντα και την προηγούμενη φορά. Ο φασισμός παίρνει πάντα πατριωτικό προσωπείο, όμως η ιστορία έχει αποδείξει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι αυτό είναι μόνο ένα προσωπείο. Ο φασισμός όπου εμφανίστηκε παλιότερα, αλλά και σήμερα έσπειρε την καταστροφή τόσο του ίδιου του κράτους που είχε την ατυχία να αφεθεί στα χέρια του, όσο και άλλων λαών που παρέσυρε στο καταστροφικό του πέρασμα.

Και αυτό είναι το μόνο δυνητικό αποτέλεσμα του φασισμού, καθώς αυτός εξυπηρετεί, στηρίζεται και προέρχεται πολιτικά, ιδεολογικά και κοινωνικά, όχι από τους κόλπους των λαϊκών στρωμάτων, που είναι τα μόνα που έχουν πραγματικά ανάγκη το κράτος/έθνος-πατρίδα με την έννοια που αναλύσαμε παραπάνω, αλλά αντίθετα από εκείνους που προωθούν και εξυπηρετούνται από τη διάλυση των κοινωνικών δομών για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην εποχή μας το φασιστικό έκτρωμα σε όλες τις περιπτώσεις, είτε πρόκειται για την Ουκρανία και το υποτιθέμενο Μεϊντάν, είτε για τη Μ. Ανατολή και την υποτιθέμενη «άνοιξη», είτε για τη Βραζιλία και την υποτιθέμενη κάθαρση, όλα αυτά τα φαινόμενα, αλλά και τα πολιτικά υποκείμενα που αναδείχθηκαν χρηματοδοτήθηκαν, καθοδηγήθηκαν και υποστηρίχθηκαν ανοιχτά και απροκάλυπτα από τις κυρίαρχες δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. 

Είναι γι’ αυτό το λόγο που ο αγώνας ενάντια στο φασισμό αποκτάει τεράστια σημασία. Είναι γι’ αυτό που ο αγώνας που δίνεται σήμερα στην Ουκρανία, τόσο στην περιοχή του Ντομπάς, όσο και στην υπόλοιπη χώρα, που όλα δείχνουν ότι αρχίζει να φουντώνει, ξεπερνάει τη χώρα και φτάνει και στις δικές μας χώρες, δίνοντάς μας το σημείο εκκίνησης.

Το να φέρουμε τον αγώνα σας στις χώρες μας, πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία. Δε θα σταθώ στο αντιρωσικό μένος που προσπαθεί να καλλιεργηθεί και που την προηγούμενη φορά προσπάθησα να αναλύσω όσο μπορούσα καλύτερα. Στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης γενικά και ανάμεσά τους και στη δική μου, είναι απαγορευμένο όχι μόνο ότι δεν είναι αντιρωσικό, αλλά και ότι είναι έστω και ελάχιστα αντιαμερικάνικο και θα φέρω μερικά παραδείγματα για να το αποδείξω.

Εμείς στη δράση μας είχαμε πάντα την αντιφασιστική σημαία και τη διάδοση με κάθε τρόπο του αγώνα που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, με αιχμή τις δημοκρατίες του Ντομπάς. Και συχνά προωθούμε ενέργειες όπως εκδηλώσεις, καμπάνιες, αλλά και ανοιχτές διαμαρτυρίες για το θέμα αυτό. Πριν λίγες μόνο μέρες, είχαμε άλλη μια τέτοια ανοιχτή διαμαρτυρία στο Σύνταγμα. Αφορμή η απόφαση κάποιων υποτιθέμενων «ουκρανικών» ομάδων να κάνουν διαμαρτυρία στην πρεσβεία της Ρωσίας στην Αθήνα.

Αμέσως μόλις το μάθαμε κινητοποιηθήκαμε, βγάλαμε ανακοινώσεις στο ίντερνετ, ήρθαμε σε συνεννόηση με άλλες αντιφασιστικές ομάδες, αλλά και με ομάδες Ουκρανών που ζουν στην Αθήνα. Αποτέλεσμα αυτής της κινητοποίησης ήταν αρχικά να αλλάξει ο τόπος της υποτιθέμενης «διαμαρτυρίας». Για κάποιες μέρες έπαιξαν το κρυφτούλι αλλάζοντας κάθε τόσο τον τόπο και την ώρα της συνάντησής τους και τελικά κατέληξαν, να κάνουν μια παράσταση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα το απόγευμα της περασμένης Κυριακής, μαζεύοντας όλο κι όλο καμιά τριανταριά άτομα.

Εκεί ήμασταν όμως κι εμείς. Και ενώ δεν είχαμε τον καιρό να οργανώσουμε την κίνησή μας, κατέληξε να γίνει μια κανονική συγκέντρωση με πανό, με τις σημαίες του Λουγκάνσκ και του Ντονιέτσκ και με κυρίαρχο σύνθημα ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ. Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι για άλλη μια φορά τα μμε απέκρυψαν το όλο συμβάν (απλά δεν τόλμησαν να προβάλουν ούτε τη δική τους κίνηση), αλλά ότι η καθαρά φιλειρηνική δική μας συγκέντρωση αναγκάστηκε χωρίς κανέναν απολύτως λόγο και αφορμή να έρθει αντιμέτωπη με 6 τουλάχιστον διμοιρίες των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας, που μας περίμεναν εκεί πάνοπλες, με χημικά αλλά και πραγματικά όπλα και μας περικύκλωσαν μόλις φτάσαμε.


Μέσα σε αυτή την κατάσταση εμείς έχουμε αποφασίσει να ανοίξουμε κατά πολύ τις δράσεις μας και να μιλήσουμε κατευθείαν στο αντιφασιστικό πνεύμα που είναι ακόμα ιδιαίτερα ισχυρό μέσα στον ελληνικό λαό και κυρίως στη νεολαία. Ήδη διοργανώνουμε ένα πολιτικό μνημόσυνο για τον πρωτοπόρο αγωνιστή Μοτορόλα την ερχόμενη Πέμπτη και έχουμε ξεκινήσει να οργανώνουμε τη μαζική μας παρέμβαση μπροστά στον εορτασμό για την εξέγερση του Πολυτεχνείου στα μέσα του Νοέμβρη.

Ο αγώνας που αυτή τη στιγμή έχει επίκεντρο την πατρίδα σας, την Ουκρανία, μας αγγίζει και σαν δικός μας αγώνας, αφού και η δική μας πατρίδα καταστρέφεται μέρα με τη μέρα από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ο μόνος τρόπος να ξεπεραστούν είναι ο αγώνας για ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα, ο αγώνας που κι εσείς δίνετε. Γι’ αυτό και θέλουμε να τον δώσουμε μαζί, σαν ένα κοινό αγώνα, ο καθένας από το μετερίζι του. Είναι ένας αγώνας που πρέπει να τον δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις και μέχρι το τέλος, γιατί είναι ένας αγώνας που μόνο τη νίκη μπορεί να έχει για προοπτική του.