Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του συνεδρίου με θέμα την "Επιρροή της Γυναίκας στον 21ο αι." που ξεκίνησαν στις 19/1 στην Τεχεράνη. Στο συνέδριο καλέστηκα να παρεβρεθώ και είχα αποδεχτεί την πρόσκληση, που θεώρησα το λιγότερο ενδιαφέρουσα, ειδικά στην τρέχουσα χρονική περίοδο, αλλά δεστυχώς η πανδημία δεν μου επέτρεψε τελικά να κάνω αυτό το ταξίδι. Είχα ωστόσο την ευκαιρία να συμβάλλω στον ενδιαφέροντα αυτό διάλογο με μια παρέμβασή μου που έστειλα για να διαβαστεί στο συνέδριο. Την παρέμβαση αυτή παραθέτω παρακάτω.
Μαρία Καλύβα
Δημοσιογράφος - Ελλάδα
Να χαιρετήσω τις εργασίες του συνεδρίου σας και να ευχαριστήσω για την πρόσκληση και την ευκαιρία που μου δώσατε να απευθυνθώ σε αυτό. Η πρόσκλησή σας μου έδωσε την ευκαιρία και να επισκεφτώ τη μεγάλη και ωραία χώρα σας, όμως δυστυχώς, η πανδημία που εξακολουθεί να σφυροκοπά επικίνδυνα την ανθρωπότητα, επηρέασε και εμένα με αποτέλεσμα να μου είναι αδύνατο να ταξιδέψω.
Το συνέδριο για τη θέση της γυναίκας στον 21ο αι. είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς είναι ένα από τα λίγα που έχουν γίνει με το θέμα αυτό, αν και διανύουμε ήδη τον 23ο χρόνο αυτού του, όχι και τόσο καινούριου πια, αιώνα. Το ότι πραγματοποιείται στην Τεχεράνη, σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, είναι που του προσδίδει ακόμα μεγαλύτερο βάρος και αξία.
Ο λαός του Ιράν, όπως και ο λαός της Ελλάδας, ταξιδεύουν σε μια παράλληλη πορεία μέσα στις χιλιετίες και έχουν μάθει, όχι πάντα με τον εύκολο τρόπο, ότι οι λαοί ακολουθούν διαφορετικούς, ιδιαίτερους δρόμους, συναντούν ίσως ατραπούς, αναγκάζονται συχνά να κάνουν ελιγμούς σε διάφορες κατευθύνσεις, ωστόσο καταφέρνουν τελικά, ξεπερνώντας δυσκολίες και εμπόδια, να κατακτήσουν την πρόοδο και την ανάπτυξη.
Σ’ αυτή την τεράστια πορεία της ανθρωπότητας, που οι λαοί μας την έχουν περπατήσει σχεδόν από την αρχή, η γυναίκα είχε την ιδιαίτερη θέση της στην κοινωνία, που παρότι σχετίζονταν πάντα με τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής, έβρισκε τον τρόπο να την εδραιώσει, να την ενισχύσει και να την αναβαθμίσει.
Ο 20ος αι. ήταν ο αιώνας της ανάπτυξης της βιομηχανικής παραγωγής και των μεταφορών και η γυναίκα βρήκε γρήγορα τη θέση της στη νέα πραγματικότητα. Εντάχθηκε στη συνολική κοινωνική παραγωγή και παράλληλα και στα κοινωνικά δρώμενα. Όχι όμως χωρίς προσπάθεια και έντονους αγώνες.
Στην Ελλάδα χρειάστηκε να μεσολαβήσει ο Β΄ ΠΠ. Στη διάρκεια του πολέμου και καθώς το ελληνικό κράτος αδυνατούσε να εφοδιάσει τα στρατεύματα, αναλαμβάνουν οι γυναίκες να καλύψουν αυτή την εγκληματική αδυναμία. Πεζοπορώντας μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, ανεβαίνοντας στα ψηλότερα βουνά της χώρας (στην οροσειρά της Πίνδου), κουβαλάνε στους ώμους τους ψωμί και πίττες για τους πεινασμένους φαντάρους, που είχαν φτιάξει οι ίδιες, μοιράζοντας το φαΐ της οικογένειάς τους.
Όταν αργότερα θα διαμορφωθεί ο αντάρτικος αγώνας ενάντια στους ναζί κατακτητές, οι γυναίκες θα γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι του, πολεμώντας πλάι-πλάι με τους άντρες συντρόφους τους και θα καταφέρουν για πρώτη φορά να ψηφίσουν στις περιοχές που έχουν απελευθερωθεί από τους ναζί, την άνοιξη του 1944. Δυστυχώς όμως, η ήττα των προοδευτικών δυνάμεων στον εμφύλιο που ακολούθησε μετά τη λήξη της γερμανικής κατοχής, έφερε πίσω τα πράγματα και οι γυναίκες θα χρειαστούν σχεδόν 10 χρόνια ακόμα μέχρι να θεσμοθετηθεί ξανά το δικαίωμα ψήφου στο ελληνικό κράτος και να συμμετέχουν για πρώτη φορά επίσημα στις εκλογές του 1953.
Όλος ο 20ος αι. είναι γεμάτος από αυτή την πορεία των γυναικών, που κατακτώντας τη θέση τους στην παραγωγική διαδικασία και στην οικονομία, τόσο της οικογένειας όσο και γενικότερα της κοινωνίας, κατακτούν βήμα το βήμα τη θέση τους και στα κοινωνικά δρώμενα.
Στις δυτικές κοινωνίες, που η βιομηχανική παραγωγή αναπτύχθηκε πολύ νωρίτερα και γρηγορότερα από άλλες περιοχές του πλανήτη, το ίδιο νωρίτερα άνθισε και το κίνημα για την ισότητα και την κατάκτηση των δικαιωμάτων της γυναίκας.
Όμως από την άλλη το ίδιο γρήγορα άνθισε στις κοινωνίες αυτές και το εμπόριο και κατέκτησε με το χρόνο μια θέση πρωταγωνιστική, που διαμορφώνει, δυστυχώς, όχι μόνο τη ζωή, αλλά και την αντίληψη και τις αξίες των κοινωνιών αυτών.Το εμπόριο είναι απολύτως χρήσιμο, όταν έχουμε να κάνουμε με την ανταλλαγή προϊόντων και την κάλυψη των υλικών αγαθών. Ωστόσο όταν έχουμε να κάνουμε με αντιλήψεις, αξίες και ιδανικά, τότε η μεσολάβηση του εμπορίου αποδεικνύεται καταστροφική.
Έτσι αν προσπαθήσουμε να εμπορευτούμε τον έρωτα, το αποτέλεσμα θα είναι η πορνεία. Αν προσπαθήσουμε να εμπορευτούμε την ισότητα και την ελευθερία, θα έχουμε ανεξέλεγκτη ασυδοσία, ατομικισμό και διαστρέβλωση κάθε έννοιας κοινωνικής ενσωμάτωσης. Αν εμπορευτούμε την ιστορία, θα έχουμε πόλεμο και δυστυχώς η περιοχή σας, η περιοχή της Μ. Ανατολής, έχει υποφέρει πολλές δεκαετίες από την επεκτατικότητα και την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων τους, που δυστυχώς ανάμεσά τους προσμετρούνται και κυβερνήσεις της χώρας μου, που με αμέτρητες πολεμικές συρράξεις και επεμβάσεις, προσπάθησαν να εμπορευτούν τον πλούτο της περιοχής.
Τα δικαιώματα των γυναικών, αντιμετώπισαν συχνά στις δυτικές κοινωνίες παρόμοια προβλήματα. Η ανάγκη για κοινωνική, επαγγελματική και ατομική ισότητα, μεταφράστηκε σε μόδα για αποκαλυπτικά ντυσίματα και πλαστικές εγχειρήσεις και με αυτό τον τρόπο η χειραφέτηση κρεμάστηκε στα περίπτερα σε αποκαλυπτικά εξώφυλλα περιοδικών και εξαντλήθηκε σε τηλεοπτικές οθόνες γεμάτες με περσόνες που συζητούν σαν αποκλειστικά γυναικεία ζητήματα τη σωστή αποτρίχωση και το ωραίο μπικίνι.
Ωστόσο αυτό δεν σταμάτησε τις γυναίκες και τους λαούς των χωρών αυτών, να συνεχίζουν να παλεύουν για τα πραγματικά προβλήματα, διεκδικώντας ίσο μισθό για ίση εργασία, κοινωνική μέριμνα με παιδικούς σταθμούς και σωστά σχολεία κλπ. πράγματα που όχι μόνο δεν έχουν λυθεί μέχρι και σήμερα, αλλά αντίθετα όσο οξύνεται η εμπορευματική, παραγωγική και συνολική κρίση των δυτικών κοινωνιών, τόσο μεγαλώνουν και οξύνονται.
Στη μεγάλη πατρίδα σας, το Ιράν, η νίκη της ιρανικής επανάστασης στα τέλη του ’70, απεγκλώβισε τη χώρα από τις δυτικές εξαρτήσεις και σε μεγάλο βαθμό έδωσε στις γυναίκες το σεβασμό που δικαιούνται και τη δυνατότητα να αναπτύξουν τον αγώνα τους για να κατακτήσουν τη θέση τους στην κοινωνία σε ακόμα δικαιότερη και ισότιμη βάση, χωρίς τις εμπορευματικές παρεκκλίσεις που εμείς αντιμετωπίζουμε.
Σήμερα, στον 21ο αι. πια, οι ανάγκες και οι απαιτήσεις των καιρών είναι ακόμα πιο ουσιαστικές και επείγουσες. Το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που αγωνιούν να συνεχίσουν να εμπορεύονται τους λαούς και την ιστορία τους, με αποκλειστικό στόχο το προσωπικό κέρδος και στους λαούς που προσπαθούν να βρουν το βηματισμό τους ελεύθερα και συνειδητά για μια πραγματική κοινωνική ανάπτυξη και ευημερία, με στόχο την κατάκτηση της γνώσης και της υπεύθυνης διαχείρισής της, βαθαίνει επικίνδυνα.
Στο δυτικό κόσμο, στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και της Β. Αμερικής, οι κυβερνήσεις απόλυτα δεσμευμένες στο νόμο του κέρδους, υπόσχονται στους λαούς τους μια επίπλαστη ευημερία, βασισμένη πάντα στην υπερεκμετάλλευση και την καταπίεση, αδυνατώντας να δώσουν λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα και οδηγώντας σε αδιέξοδες κρίσεις, ατέρμονες συγκρούσεις και πλήρη κοινωνική διάλυση.
Στον υπόλοιπο κόσμο, υπάρχουν οι κυβερνήσεις εκείνες που συνεχίζουν να βαδίζουν στο δρόμο της υποδούλωσης και της δέσμευσης με τους δυτικούς πρώην (αλλά και νυν με τη συμπεριφορά τους) αφέντες τους, ή που φοβούνται να σπάσουν τα δεσμά της εξάρτησης, καθώς τα τεράστια προβλήματα που έχει δημιουργήσει η συνεχής εκμετάλλευση των λαών τους είναι δύσκολο να ξεπεραστούν.
Υπάρχουν ωστόσο και χώρες που οι λαοί και οι κυβερνήσεις τους προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους σε μια ισότιμη βάση και συνεργατική διάθεση με τους υπόλοιπους λαούς, χωρίς εξαρτήσεις και υποτελείς δεσμεύσεις.
Ωστόσο, ακόμα και αυτές οι κυβερνήσεις και οι λαοί τους, οδηγούνται συχνά σε αδιέξοδα, καθώς βρίσκουν μόνο εχθρικές διαθέσεις από το δυτικό κόσμο. Οι ασύμμετρες μονομερείς κυρώσεις, που επιβάλλονται σε σειρά χωρών από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην ΕΕ, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, αυτής της αδιαλλαξίας, που δεν μπορεί δυστυχώς να ξεπεραστεί όσο καλή διάθεση και αν επιδειχθεί. Η Κούβα, η Βενεζουέλα, η δική σας χώρα το Ιράν, είναι μόνο μερικές από τις χώρες που υποφέρουν από αυτή την απαράδεκτη πολιτική.
Αυτή η πραγματικότητα μπορεί να οδηγήσει αν δεν αλλάξει, μόνο σε διαρκείς συγκρούσεις και ατέρμονες κρίσεις ένθεν και ένθεν. Και πιστεύω πραγματικά, ότι η λυδία λίθος που θα κάνει τη διαφορά, είναι η κίνηση και η δυνατότητα διαβούλευσης ανάμεσα στους ίδιους τους λαούς.
Η διπλωματία των λαών, έχει πάρει στην εποχή μας μια ιδιαίτερη σημασία, φτάνοντας να είναι η μόνη ικανή να κάνει τη διαφορά. Και αυτή μπορεί να επιτευχθεί πολλαπλά. Με πολιτιστικές και μορφωτικές ανταλλαγές, αλλά ακόμα και με τη θεσμική κατοχύρωσή της, με δικαίωμα παρέμβασης σε διεθνείς οργανισμούς.
Σε μια εποχή που η λαϊκή παρέμβαση γίνεται περισσότερο από ποτέ αναγκαία, όχι με σκοπό απλώς τη διαμαρτυρία και την προσπάθεια να αποσπάσει ορισμένα δικαιώματα, αλλά πολύ περισσότερο για να κατευθύνει και να διαμορφώσει το μέλλον της ανθρωπότητας, η θέση της γυναίκας αποκτάει ιδιαίτερη σημασία.
Η γυναίκα, αιώνιο σύμβολο της ζωής και της συνέχειάς της, αλλά και ο καθοριστικός συνδετικός κρίκος για την ενότητα της οικογένειας, της κοινότητας και της ίδιας της κοινωνίας, θα μπει σίγουρα στα πρωτοπόρα τμήματα αυτής της προσπάθειας και η ενίσχυση αυτού του ρόλους της, είναι το πρώτιστο καθήκον για την εποχή μας.
Σήμερα, ώριμη πια μέσα από τους αγώνες της και τη θέση που έχει ήδη κατακτήσει στη ζωή και στην οικονομία, έχοντας αποδείξει ότι είναι δυνατή όχι μόνο να δώσει ζωή, αλλά και να τη διαχειριστεί, έχει επίσης αποδείξει ότι μπορεί να πάρει τις σωστές αποφάσεις, όχι επειδή είναι υποχρεωμένη να το κάνει, μέσα από περιορισμούς και κανονισμούς, αλλά γιατί θέλει και συνειδητά το επιλέγει.
Οι γυναίκες, μέσα από τις διαφορετικές κοινωνίες στις οποίες δρουν, έχοντας πάντα οδηγό τους τα χνάρια των προηγούμενων αγώνων, κρατώντας τις ιδιαιτερότητες του πολιτισμού και της ιστορίας των λαών τους, αλλά και βλέποντας πάντα στο μέλλον που κυοφορούν, είναι ικανές να διαχειριστούν την ελευθερία που δικαιούνται στην επιλογή των αποφάσεών τους και, αν η κοινωνία τις εμπιστευτεί όπως τους αξίζει, να κάνουν πράγματι τη διαφορά, εξασφαλίζοντας το μέλλον με ανάπτυξη, ισότητα ελευθερία και υπευθυνότητα. Ευχαριστώ πολύ.
Στιγμιότυπο από το προεδρείο του συνεδρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου