Πώς εννοούν οι ΗΠΑ την «μάχη κατά της τρομοκρατίας» στη Συρία

Βασίλης Μακριδης

► Σε ένα πεδίο που, τις τελευταίες μέρες, δεν μας είχε απασχολήσει ιδιαίτερα, στο Συριακό, είχαμε ένα «εξαιρετικό» παράδειγμα του πώς εννοούν οι ΗΠΑ την «εξάλειψη της τρομοκρατίας»...

► Στην επαρχία Ντέιρ-Ελ-Ζορ υποτίθεται ότι τις τελευταίες εβδομάδες διεξάγεται μεγάλης κλίμακας επίθεση των Συριακών Δημοκρατικών δυνάμεων, της συμμαχίας, δηλαδή, όπου κατά κύριο λόγο πολεμούν Κούρδοι μαχητές και βρίσκεται, τυπικά τουλάχιστον, υπό την εποπτεία των ΗΠΑ, εναντίον όσων μαχητών του ISIS έχουν παραμείνει στην περιοχή.

► Η επίθεση αυτή, όμως, είναι τόσο... «εξαιρετικά» οργανωμένη, ώστε στην πόλη Ελ-Μπάχρα, της συγκεκριμένης επαρχίας, οι μαχητές του ISIS πραγματοποίησαν εκείνοι επίθεση σε στρατόπεδο προσφύγων και έπιασαν 700 (!!!) πολίτες ως ομήρους. Απαιτούν, μάλιστα, από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις την επιστροφή όλων των δικών τους αιχμαλώτων πολέμου ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση των ομήρων. Μεταξύ των ομήρων βρίσκονται και πολίτες δυτικών χωρών (ευρωπαϊκών και μη), που εργάζονταν ως μέλη ΜΚΟ στο στρατόπεδο προσφύγων...

► Εδώ και καιρό οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις που σταθμεύουν στην περιοχή δεν πραγματοποιούν, ουσιαστικά, ΚΑΜΙΑ στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των τζιχαντιστών, αφήνοντας όλη την «μαύρη» δουλειά στις δυνάμεις των Κούρδων του YPG, τις οποίες, επίσης εδώ και αρκετούς μήνες, έχουν πάψει να τροφοδοτούν με οπλισμό και πυρομαχικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την μαχητική ικανότητα των Κούρδων...

► Πέραν τούτου, δύο αμερικανικά μαχητικά F-15 επιτέθηκαν (θεωρητικά «κατά λάθος») σε θέσεις Κούρδων απέναντι σε μαχητές του ISIS στο χωριό Χατζίν (στην ίδια επαρχία), με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 6 Κούρδοι μαχητές, άλλοι 15 να τραυματιστούν και, τελικά, το χωριό να περάσει στα χέρια των τζιχαντιστών...

► Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι όλα τα παραπάνω οφείλονται στην «ανικανότητα» των Αμερικανών να συντονίσουν μια επίθεση εναντίον των δυνάμεων του ISIS. Ο προφανής, για μένα τουλάχιστον, στόχος τους είναι η διαιώνιση και η παγίωση της δικής τους παρουσίας μέσω της διατήρησης του «μπαμπούλα» του ISIS, τον οποίο θα μπορούσαν να έχουν ξεπαστρέψει εδώ και μήνες...

► Ταυτόχρονα οι Αμερικανοί προσπαθούν να απεμπλακούν, σταδιακά, από την υποστήριξη προς τους Κούρδους, τους οποίους έχουν ήδη «πουλήσει» στην υπόθεση της Αφρίν και της Μανμπίτζ και, στην πραγματικότητα, δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να έβλεπαν τους Τούρκους να μακελλεύουν τις δυνάμεις του YPG, εάν οι ίδιοι δεν χρειάζονταν την «έξωθεν καλή μαρτυρία» ότι τάχα πολεμούν εναντίον του ISIS και των λοιπών τζιχαντιστικών παραφυάδων...

► Το ζήτημα εδώ είναι οι ίδιοι οι Κούρδοι και, κυρίως, η ηγεσία τους στην περιοχή να καταλάβει το παιχνίδι που παίζουν στις πλάτες του λαού τους οι Αμερικανοί και να κάνουν τη μόνη «σοφή» κίνηση που τους απομένει: να έρθουν σε συμφωνία με την συριακή κυβέρνηση (οι Ρώσοι θα παίξουν, εν προκειμένω, τον ρόλο του διαμεσολαβητή για γνωστούς ιστορικούς και πολιτικούς λόγους) και να πετάξουν εκείνοι τους Αμερικανούς έξω από την όποια αντιτρομοκρατική συμμαχία. Για τους Κούρδους κάτι τέτοιο θα είναι, ουσιαστικά, «επιστροφή στην κοιτίδα τους», για τις δυνάμεις γύρω από τη συριακή κυβέρνηση μια μεγάλη τακτική νίκη με στρατηγικά χαρακτηριστικά και για τους Αμερικανούς ένα μεγάλο χτύπημα που πολύ δύσκολα θα καταφέρουν να ξεπεράσουν και μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο από αυτό που επιδιώκουν: στην πλήρη αποχώρησή τους από το έδαφος της Συρίας...

 

 Δημοσιεύτηκε στη ΣΦΗΚΑ την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου

 

 

 

      




                 Βασίλης Μακρίδης

 

Ξεκινάμε στο "2510 radio"

Το "2510 radio" ξεκίνησε. Κι εμείς είχαμε κιόλας της την πρώτη, δοκιμαστική εκπομπή μας.

Την προηγούμενη Δευτέρα κάναμε την πρώτη, δοκιμαστική είναι αλήθεια, εκπομπή. Η εκπομπή έγινε Δευτέρα βράδυ, όχι τη μέρα και ώρα που θα γίνεται η κανονικά, μια και ο σκοπός της ήταν, από τη μια εκπαιδευτικός (όσον αφορά εμάς) αλλά και καθαρά αναγνωριστικός (όσον αφορά τους ακροατές). Είχε διάρκεια μιας ώρας και σε αυτή την εκπομπή είχα έτσι τη δυνατότητα να κάνω ένα αφιέρωμα στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 4/10 για τη δολοφονία του Ζαχάρτσενκο και τη βομβιστική επίθεση στο Κ.Κ. Ντονέτσκ. Πρώτη μας απόπειρα λοιπόν, ραδιοφωνικά, σας την παρουσιάζουμε.

Επόμενο ραντεβού το Σάββατο 20/10 για μια πρώτη ολοκληρωμένη "πρόβα"

Κανονικά μαζί σας από μέσα Νοεμβρίου.

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Την Πέμπτη το απόγευμα πραγματοποιήθηκε εκδήλωση προς τιμή του δολοφονημένου ηγέτη της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ Αλεξάντερ Ζαχάρτσενκο, στο αμφιθέατρο ΓΚΙΝΗ στο κτίριο του Πολυτεχνείου στην Πατησίων, κυριολεκτικά στο κέντρο της Αθήνας και σε μια από τις πιο ιστορικές αίθουσες ενός κτιρίου σύμβολου της εξέγερσης του ’73.

Στην αίθουσα δέσποζε το πανό με τη φωτογραφία του Ζαχάρτσενκο, πλαισιωμένο από τα πανό και άλλων ηρώων του Ντομπάς, του Μοτορόλα, του Γκίμπη, και του δικού μας Φένια. Η αίθουσα γέμισε γρήγορα κατατάσσοντας την εκδήλωση σε μια από τις πιο πετυχημένες που έχουν πραγματοποιηθεί στην Αθήνα για το Ντομπάς.

Στην εκδήλωση παρουσιάστηκαν δύο μαγνητοσκοπημένα μηνύματα από τους Εντουάρτ Μπασούριν Επικεφαλής των Στρατιωτικών Δυνάμεων της Λ.Δ. Ντονέτσκ και Αντρέι Κοτσέτοβ Επικεφαλής των Συνδικάτων της Λ.Δ. Λουγκάνσκ και αναγνώστηκε μήνυμα της Κ.Ε. του Κ.Κ. Ντονιέτσκ. Στη συνέχεια το λόγο πήραν οι συλλογικότητες που τη συνδιοργάνωσαν.

Η εκδήλωση πέρα από τη συμμετοχή του κόσμου είχε και σημαντικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η διοργάνωσή της κατάφερε να φέρει μαζί 11 συλλογικότητες του χώρου της αριστεράς που, για όποιον ξέρει τα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας, είναι από μόνο του μια σημαντική επιτυχία.

Οι ομιλητές στάθηκαν στην κατάσταση στο Ντομπάς και στην Ουκρανία, όπως διαμορφώθηκε μετά το πραξικόπημα του Μεϊντάν και την εγκαθίδρυση του καθεστώτος Ποροσένκο, καταδικάζοντας απερίφραστα τη φασιστική της πολιτική και τις αντιδραστικές της μεθόδους.

Καταδικάστηκε επίσης με ιδιαίτερη έμφαση η πολιτική των δυτικών δυνάμεων, τόσο της Ε.Ε. και κυρίως των ΗΠΑ για την απροκάλυπτη στήριξη του φασιστικού καθεστώτος του Κιέβου πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά, αλλά και τη συμμετοχή τους στις δολοφονικές ενέργειες στο Ντομπάς. Το ίδιο έντονα καταδικάστηκε κα η ελληνική κυβέρνηση που έχει εντελώς εγκαταλείψει τους ελληνόγλωσσους κατοίκους της περιοχής και συμπλέει απόλυτα με το καθεστώς Ποροσένκο.

Η συζήτηση για τον αγώνα του Ντομπάς στο δυτικό κόσμο (και στην Ελλάδα), πέρασε από διάφορα στάδια. Στην αρχή ήταν επιτυχία ακόμα και να πεις τη λέξη Ντομπάς, ή να ακουστεί κάπου το όνομα των λαϊκών δημοκρατιών. Βασικός στόχος ήταν το σπάσιμο του τείχους της σιωπής των δυτικών μέσων και η διάδοση πληροφοριών.

Στο δεύτερο στάδιο η κουβέντα πέρασε από το τι γίνεται στο Ντομπάς, στο γιατί γίνεται. Ακούστηκαν πολλά, για υποκινήσεις, γεωστρατηγικές κλπ. Μα ο λαός του Ντομπάς, με τη αποφασιστικότητα και τη μαχητικότητά του έδωσε σε όλους την καλύτερη απάντηση. Το Ντομπάς, δίκαια χαρακτηρίστηκε και στην εκδήλωση το πιο προχωρημένο φυλάκιο της αντιφασιστικής πάλης στις μέρες μας. Σημείο αναφοράς στην Ευρώπη και όχι μόνο, του αγώνα για ελευθερία, δικαιώματα κα κοινωνικές παροχές για τους πολίτες.

Ο Αλεξάντερ Ζαχάρτσενκο κατάφερε να εμπνεύσει τους συμπολίτες του και να τους καθοδηγήσει με επιτυχία σε αυτό τον αγώνα. Κατάφερε, όπως φαίνεται, να εμπνεύσει κι εμάς στην Ελλάδα, στον αγώνα ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, για γη χωρίς φασισμό, έναν αγώνα που όχι μόνο πρέπει, αλλά και μπορεί να κερδηθεί.

Μαρία Καλύβα

THE EVENT

On the afternoon of Thursday 4th of October, in the auditorium GINIS, of the Polytechnic University of Athens, the historical building of the 1973’s uprising, literally in the center of the city, an event took place to honor the killed leader of the Peoples Republic of Donetsk, Alexander Zacharchenko.

In the central point of the auditorium there was a big picture of Zacharchenko and around it several more from other heroes of Donbass, such as Motorola, Givi, and our own Fenia. The auditorium was full in one of the most successful events about Donbass here in Athens.

In the event there were two videos from Eduard Basurin Leader of the Military Forces of P.R. Donetsk and Andrei Kotsetov Leader of Workers Unions of P.R. Lugansk, also a message from the Central Committee of the Communist Party of Donetsk was read. Next the speech was to the organizers of the event.

 

 

 

There were 11 organizations that organized the event, all from the leftwing that, for anyone familiar with the political situation in Greece, is a big success on its own. All speakers analyzed the situation in Donbass and in Ukraine, after the coop of Maydan and the establishment of the Poroshenko regime, and convicted its fascist policy and its criminal methods.

The speakers also strongly denounced the policy of the West, especially of the E.U. and mainly of the U.S.A., for their obvious support to the fascist regime of Kiev politically, financially and militarily, and their role and participation to the criminal activities against Donbass. Equally strong was the denunciation of Greek government, for having abandoned the Greek-speaking population of the area to support the Poroshenko regime.

 

 

 

The talk about Donbass in the West (and in Greece) went through a lot of steps. Firstly it was a success even to say the word Donbass, or to name the Public Republics in an event. The main goal was to brake the wall of silence in the western media and to give information.

Secondly there was discussion, but not about what is happening in Donbass, but about why it is happening. Much was heard about instigators, geo-political strategies etc. But the people of Donbass, with determination and combativeness, answered all these arguments. Donbass was rightfully described during the event as the first frontier in the antifascist struggle of our time. A benchmark for fight for freedom, civil rights and social benefits in Europe and worldwide.

Alexander Zackarenchko was able to inspire his fellow citizens and to guide them successfully in this fight. It would seem that he managed to even inspire us here in Greece too, in the fight against the American imperialism, for a land free from fascism. A fight that, not only we must, but also we can win.

Maria kalyba

 

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Η δολοφονία του Επικεφαλής της ΛΔ Ντονέτσκ, Αλεξάντερ Ζαχάρτσενκο, ήρθε σε μια περίοδο που πληθαίνουν οι επιθέσεις στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Συνέχεια αποτέλεσε η βομβιστική επίθεση στο συνέδριο του ΚΚ Ντονιέτσκ. Για όλα αυτά θέλουμε να συζητήσουμε και να εκφράσουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη σχεδιάζοντας τις επόμενες κινήσεις.
Στη συζήτηση, θα παρέμβουν μέσω εικόνας οι: Eduard Bashurin, επικεφαλής των στρατιωτικών δυνάμεων της ΛΔ Ντονέτσκ και Andrei Kochetov, επικεφαλής των Συνδικάτων της ΛΔ Λουγκάνσκ


Αναμέτρηση-ομάδα κομμουνιστών/τριών
ΑΡΑΝ
ΑΡΑΣ
Επανεκκίνηση-Restart
ΚΕΔ-avantgarde
Κίνηση για την απελευθέρωση του λαού
Κόκκινη Γραμμή
Κ- σχέδιο (Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο)
ΛΑΕ
ΝΑΡ
SAVE DONBASS

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ετούτος ο μήνας που τελειώνει σήμερα, άρχισε ένα ηλιόλουστο Σάββατο, που ξεκίνησε χαλαρό όπως τα περισσότερα. Χαλαρά σηκώθηκα από το κρεβάτι λίγο πιο αργά απ’ το κανονικό, κοντά 9,00 μετά κι από ένα μικρό ξενύχτι της προηγούμενης, ήσυχο ξενύχτι με μικρή παρέα και καλή κουβέντα, μα ξενύχτι όπως και να ‘χει. Ακόμα πιο χαλαρά ασχολήθηκα με κάποιες μικροδουλειές, λίγο σπίτι, λίγα ψώνια, λίγο φαΐ κι έφτασα να ανοίξω το λάπτοπ μεσημέρι πια, μετά τις 12,00.

Έτσι την είδηση της δολοφονίας του Ζαχάρτσενκο την έμαθα με μεγάλη καθυστέρηση και εντελώς απροετοίμαστη. Το στομάχι μου σφίχτηκε μόλις εμφανίστηκε στην οθόνη η είδηση και χρειάστηκε κάποια ώρα να κοιτώ παγωμένη τη φωτογραφία του διαλυμένου καφέ, μέχρι να συνειδητοποιήσω αυτό που διάβαζα.

Ο Λένιν γράφει σε κάποιο σημείο ότι την εργατική τάξη δεν μπορείς να την έχεις στο μυαλό σου μόνο σαν τάξη γενικά. Πρέπει να είναι επίσης ο Μπάμπης, η Ελένη, ο Χρήστος για να μπορέσεις να γίνεις κομμάτι του σκοπού και του αγώνα της.

Είχα τη χαρά και την τιμή να ζήσω στο Ντονιέτσκ για μερικές μέρες και όχι μόνο να κάνω επισκέψεις και συνομιλίες με εκπροσώπους, όσο χρήσιμα και αν είναι βέβαια αυτά. Αλλά και να ζήσω με τους ανθρώπους, μέσα στην καθημερινότητά τους, έτσι όπως την επέλεξαν και την έχτιζαν μέρα με τη μέρα με την ίδια συνείδηση και προσήλωση από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο.

Δεν είχα βέβαια την τιμή να συναντήσω τον ίδιο το σύντροφο Ζαχάρτσενκο. Όμως όποιος έχει κατέβει έστω και σε μια πορεία σχηματίζοντας αλυσίδα με τους συναγωνιστές του, ενώ απέναντι λυσσομανάνε τα χημικά, όποιος έχει κρατήσει ένα πανό σε μια απεργία μαζί με άλλους συναδέλφους και τον αέρα να συναγωνίζεται τη δύναμή του μπορεί να καταλάβει τι ένιωσα.

Δε θα πω τίποτα άλλο εδώ. Προσπάθησα να κάνω μια «περαντζάδα» στο τεράστιο ίντερνέτ μας και να μαζέψω όσο περισσότερα άρθρα μπορούσα για τη δολοφονία Ζαχαρτσένκο. Η είδηση είναι αλήθεια ότι αναπαράχθηκε μαζικά. Σχεδόν όλοι οι ηλεκτρονικοί ιστότοποι που έχουν έστω και μια μακρινή σχέση με την καταγραφή της ειδησεογραφίας ανήγγειλαν το γεγονός.

Όμως όλα ήταν στο ίδιο μοτίβο, ο αρχηγός των «αυτονομιστών» σκοτώθηκε σε βομβιστική ενέργεια. Ελάχιστες οι διαφοροποιήσεις, ή οι αναφορές έστω στη λέξη Λαϊκή Δημοκρατία. Αυτά δε θα τα παραθέσω, άλλωστε έχοντας διαβάσει ένα είναι σαν να τα έχεις διαβάσει όλα και σίγουρα όλοι κάπου είδαμε την είδηση γραμμένη.

Εδώ επέλεξα να μεταφέρω μόνο εκείνα τα άρθρα που όχι μόνο έκαναν τον κόπο να πουν κάτι παραπάνω, αλλά είχαν και το θάρρος να πουν αυτό που με τον αγώνα του και με το θάνατό του βροντοφωνάζει ο ίδιος ο Ζαχάρτσενκο και όλος ο λαός του Ντομπάς. Αυτά, που διάλεξαν να πουν την αλήθεια εκείνων. Γιατί ναι, υπάρχουν πολλές αλήθειες και πρέπει να διαλέξεις τελικά με ποια θα πας.

Την Πέμπτη στις 4 του μήνα οργανώνεται εκδήλωση με τίτλο «Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΖΑΧΑΡΤΣΕΝΚΟ, Η ΒΟΜΒΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ Κ.Κ. ΝΤΟΝΙΕΤΣΚ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΣΤΟ ΝΤΟΜΠΑΣ». Η εκδήλωση θα γίνει στην αίθουσα Γκίνη του Πολυτεχνείου και οργανώνεται από αρκετές συλλογικότητες του ευρύτερου αριστερού και αντιφασιστικού χώρου.

Η αναδημοσίευση των άρθρων γίνεται με αυτή την αφορμή, κάθε μέρα και από ένα άρθρο. Σίγουρα δεν είναι ολοκληρωμένη και θα με συγχωρήσουν όλοι όσοι θα μπορούσαν να είναι και αυτοί στη λίστα των άρθρων που ακολουθεί, αλλά για λόγους καθαρά αδυναμίας δικής μου δεν κατάφερα να τους εντοπίσω και να τους αναδημοσιεύσω εδώ. 

 (Το μικρό αυτο αφιέρωμα τελειώνει σήμερα με ένα άρθρο που μας έρχεται απο τη μακρινή Βραζιλία, παρακάτω στην ελληνική του μετάφραση και όπως μας το έστειλαν στα αγγλικά)

31 Σεπτεμβρίου 2018

Μαρία Καλύβα

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΖΑΧΑΡΤΣΕΝΚΟ

 

Στις 31 Αυγούστου του 2018 ο επικεφαλής του Ντονέτσκ ο Αρχιστράτηγος Αλεξάντερ Βλαδιμίροβιτς Ζαχάρτσενκο σκοτώθηκε από βόμβα που είχε τοποθετηθεί στο καφέ Σεπάρ στο κέντρο του Ντονέτσκ, από Ουκρανούς νεοναζί. Παρά τον τίτλο του ως Αρχιστράτηγου ο Ζαχάρτσενκο δεν ήθελε να γίνει στρατιωτικός, αλλά τα ιστορικά γεγονότα που έζησε στη σύντομη ζωή του τον οδήγησαν σε μια καριέρα τόσο στρατιωτικού όσο και πολιτικού.

Ο Ζαχάρτσενκο γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου 1976, στην πόλη του Ντονέτσκ που την εποχή εκείνη ανήκε στη σοσιαλιστική Ουκρανία και ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης.

Στη Σοβιετική Ένωση δεν υπήρχε επάγγελμα πιο αναγνωριμένο από αυτό του ανθρακωρύχου, πέρα ίσως από τους αστροναύτες. Από παιδί ο Ζαχάρτσενκο ονειρεύονταν να δουλέψει στα ορυχεία, όπως και ο πατέρας του. Τελείωσε μια τεχνική σχολή και έπιασε δουλειά σαν ηλεκτρολόγος των ορυχείων.

Ο μισθός του ανθρακωρύχου στη Σοβιετική Ένωση επέτρεπε την αγορά ενός «Zhiguli» (όπως ήταν η ρώσικη ονομασία των αμαξιών που εξήχθησαν ως LADA), αλλά και ταξίδια για τουρισμό και επισκέψεις σε καλά εστιατόρια… Αυτά στον καπιταλισμό δε γίνονται. Γι’ αυτό και ο Ζαχάρτσενκο ήταν περήφανος που ήταν σοβιετικός πολίτης, εκεί όπου οι εργάτες δε λογαριάζονταν σαν εμπορεύματα, αλλά σαν το κέντρο της πολιτικής εξουσίας. Μέσα από τις σπουδές του στην ιστορία ο Ζαχάρτσεννκο είχε κατανοήσει ότι ο μεγαλύτερος εχθρός για την εργατική τάξη και για το σοσιαλισμό είναι οι φασίστες και οι ναζί.

Σε αναγνώριση της δουλειάς του, αλλά και των ηγετικών του ικανοτήτων ο Ζαχάρτσενκο διορίστηκε Διευθυντής στο υποκατάστημα που υπήρχε στο Ντονέτσκ του εργοστασίου OPLOT του Χαρκόβου, που κατασκεύαζε το περίφημο ουκρανικό τανκ Τ-84. Ο Ζαχάρτσενκο ήταν παντρεμένος με τη Νατάλια και είχαν 4 παιδιά, το τελευταίο γεννημένο το 2015. Η ζωή φαινόταν να χαμογελάει στο Ζαχάρτσενκο.

Όμως η μοίρα του είχε σφραγιστεί. Με την προδοσία του Γκορμπατσόφ και του Γιέλτσιν η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε. Η Ουκρανία διαχωρίστηκε και το 2014 οι οπαδοί του Μπαντέρα, οι Ουκρανοί ναζί κατάφεραν να πάρουν την εξουσία στην Ουκρανία μετά από πραξικόπημα. Αμέσως μετά, ακολουθώντας το παράδειγμα του Χίτλερ, επέβαλαν το δικό τους "verboten", στα ουκρανικά "заборонено", δηλαδή το απόλυτο «απαγορεύεται». Ο πλουτοκράτης Ποροσένκο και το νεοναζί κόμμα των οπαδών του Μπαντέρα απαγόρευσαν οτιδήποτε θύμιζε τη Σοβιετική Ένωση, εφημερίδες, ακόμα και βιβλία γραμμένα στα ρωσικά.

Η αντίσταση στους νεοναζί δεν άργησε να κορυφωθεί και ήδη από το 2014, το Ντονέτσκ και το Λουγκλάνσκ κηρύχθηκαν ανεξάρτητες Λαϊκές Δημοκρατίες. Τελικά ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στους Ουκρανούς νεοναζί και το Ντομπάς, μια σύρραξη που είναι πιθανό να γεννήσει ακόμα και έναν παγκόσμιο πόλεμο.

Τον περασμένο αιώνα η Ισπανική Δημοκρατία έμελε να είναι η πρώτη που πολέμησε με όπλα ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό. Οι Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ είναι οι πρώτες χώρες σε αυτόν τον αιώνα που πολεμούν με όπλα ενάντια στους νεοφασίστες και στους νεοναζί. Η ιστορία έχει ήδη δείξει ότι αυτό αποτελεί τιμή, παρά τις μεγάλες θυσίες που απαιτεί.

Ο Ζαχάρτσενκο δημιούργησε και καθοδήγησε το στρατό του Ντονέτσκ. Και γι’ αυτό ορίστηκε στη θέση του Αρχιστράτηγου. Συμμετείχε σε σειρά μαχών, όπου και τραυματίστηκε επανειλημμένα. Και παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Αστέρα για Εξέχοντα Ηρωισμό, ανάμεσα σε άλλα μετάλλια.

Στις 8 Αυγούστου του 2014 ο Ζαχάρτσενκο έγινε Επικεφαλής του Συμβουλίου των Υπουργών και του Ανώτατου Συμβουλίου της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ. Καθοδήγησε το λαό και το στρατό του Ντονέτσκ στην πάλη για ανεξαρτησία, ενάντια στους νεοναζί, μέχρι που η βόμβα τερμάτισε τη ζωή του, κάνοντάς τον Ήρωα του Ντομπάς.

Με τη ζωή του, αλλά και με το θάνατό του ο Ζαχάρτσενκο απέδειξε την αφοσίωσή του και την αγάπη του για το λαό, για το σοσιαλισμό και για την ελευθερία.

Αιώνια δόξα στον Ήρωα Αλεξάντερ Βλαντιμίροβιτς Ζαχάρτσενκο! 

Humberto Carvalho,

μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας

IN MEMORY OF ALEXANDER ZAKHARCHENKO

On August 31, 2018, Major-General Alexander Vladimirovich Zakharchenko was killed by a bomb installed in the Separ restaurant in the center of Donestk by a Ukrainian neo-nazi group, among other twelve victims. Despite the pompous title of Major General, Zakharchenko did not want to be a military man, but historical events during his short life led him, inexorably, to the arms career and politics.

Zakharchenko was born on June 26, 1976 in the city of Donestk, which at the time belonged to the socialist Ukraine that was part of the Soviet Union.

In the Soviet Union, apart from that of the astronauts, there was no profession more honorable than that of the miners. As a boy, Zakharchenko dreamed of working in mines, following the example of his father. He graduated from a technical school and went to work as a mine-electrician.

The salary of a miner in the USSR allowed the purchase of a "Zhiguli" (a Russian automobile brand that was renamed Lada when exported), tourism trips, frequenting restaurants ... What does not happen in capitalism. For these reasons, among others, Zakharchenko was proud to be a Soviet citizen, where the worker was not seen as a merchandise, but as the center of power. Through his studies of history, Zakharchenko knew that the great enemies of the workers and of socialism were the fascists and the Nazis.

In recognition of his work and leadership qualities, Zakharchencko was appointed chief director of the Donestk branch of the Oplot organization in Kharkov, which manufactured the famous Ukrainian T-84 Oplot tanks. Zakharchenko married Natalya and the couple had four children, the last one born in 2015. Life seemed light to Alexander Zakharchenko.

But Zakharchenko's fate was sealed. With the betrayal of Gorbachev and Yeltsen, the Soviet Union disintegrated. Ukraine separated from the USSR. And in 2014, the heirs of Stepan Bandera, the Ukrainian nazi, took a coup in Ukraine and took power. Then, following Hitler's "verboten", the Ukrainian "заборонено" (pronounced zaboroneno) was implanted, both meaning "forbidden". Plutocratic Poroshenko and the neo-nazi party, heir to Stepan Bandera, the Svoboda, banned everything concerning the Soviet Union, including newspapers, books, written in Russian.

The reaction to neo-nazism did not take long and, still in 2014, Donetsk and Lugansk became independent and popular republics. Inevitably, a war broke out between Neo-Nazi Ukraine and Donbass, the region formed by the people's republics of Donestk and Lugansk. The war continues, increasingly bloody, and this conflict can generate a world war.

In the last century, the Spanish Republic was the first country to fight, with arms, against fascism and nazism. The People's Republics of Donestk and Lugansk are the first countries in this century to fight with guns against neofascism and neo-nazism. Time will tell you that this is an honor, despite the great sacrifice.

Zakharchenko created and led the Donestk militia decorations. He was then awarded the position of Major-General. He participated in battles, where he was repeatedly wounded and received the Golden Star Medal of Hero of the People's Republic of Donestk, among others.

On 8 August 2014, Zakharchenko became Chairman of the Council of Ministers of the Supreme Council of the People's Republic of Donestk. Leading the people of Donestk and his militia in the struggle for independence and against neo-Nazism, a bomb reaped his life as a hero of Donbass.

Through his life and death, Zakharchenko proved his dedication and his love for the people, socialism and freedom.

Eternal glory to hero Alexander Vladimirovich Zakharchenko!

Humberto Carvalho,

member of the Brazilian Communist Party