Τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης γιορτάστηκαν σήμερα από εκατομμύρια ανθρώπους από τη Ρωσία, μέχρι την Κούβα και την Κίνα, αποδίδοντας στη μέρα τη σημασία και τη λαμπρότητα που της αξίζει.
Η χώρα μας βέβαια δεν ήταν ανάμεσά τους, καθώς αποκαμωμένη πια από τα χτυπήματα, παραζαλισμένη από πλήθος ανούσιων εικόνων και ειδήσεων, προδομένη ξανά και ξανά, αφήνεται να παρασυρθεί στη δίνη των εξελίξεων, αδύναμη να αντισταθεί, σαν κουρασμένη γριά που περιμένει καρτερικά το θάνατο.
Κι εμείς την παρακολουθούμε να γερνάει και να πεθαίνει περιμένοντας… τι; Ένα εισιτήριο για ένα μακρινό παράδεισο, που θα σβήσει σαν ψεύτικος αντικατοπτρισμός μόλις τον πλησιάσουμε; Ή ένα εισιτήριο που θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αποκτηθεί καθώς οι «πλούσιες» χώρες φτωχαίνουν μέρα με τη μέρα, αφήνοντάς μας μια πικρή γεύση, σαν τη γεύση του αίματος από μια πληγή που δε λέει να κλείσει; Ή μια πρόσκαιρη έστω λύση, που υπόσχεται ο ένας ή ο άλλος εθνοσωτήρας, μόνο και μόνο για να διαλύσει και την παραμικρή ελπίδα μας;
