Καλησπέρα σε όλους, είναι πράγματι χαρά που συναντιέμαι με συντρόφους για να ανταλλάξουμε άλλη μια φορά τις σκέψεις και τις απόψεις μας για τόσο βασικά ζητήματα, όπως αυτά που αναφέρονται στα θέματα της συζήτησής μας, αλλά και να ανταλλάξουμε τις εμπειρίες που στο μεταξύ διάστημα έχουμε ζήσει.
Στους 3 μήνες που μεσολάβησαν από την προηγούμενη συνάντησή μας στη Μόσχα είχαμε ήδη πολλές εξελίξεις. Τα γεγονότα δείχνουν να αποκτούν δύο χαρακτηριστικά που δηλώνουν την κρισιμότητα της κατάστασης. Το πρώτο είναι ότι εδαφικά απλώνονται και εκδηλώνονται σε πολλές περιοχές του πλανήτη και το δεύτερο ότι χρονικά συρρικνώνονται, αφού ο χρόνος από τη στιγμή που πρωτοεμφανίζονται μέχρι τη στιγμή που ολοκληρώνονται όλο και μικραίνει, σε βαθμό που δυσκολεύεται κανείς να τα παρακολουθήσει.
Κάτω από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική οι λαοί στενάζουν, τα κράτη δείχνουν να διαλύονται, οι κοινωνικοί ιστοί να αποδομούνται. Η κατάργηση σε μεγάλο βαθμό του κοινωνικού κράτους, η διάλυση σχεδόν των κρατικών μηχανισμών και των δομών τους και οι μετακινήσεις τεράστιων πληθυσμών, με τη μορφή μεταναστών ή προσφύγων λειτουργούν τώρα και σαν αίτια της πλήρους τελμάτωσης της οικονομίας. Μιας οικονομίας που ούτως ή άλλως παρέπαιε για πολλά χρόνια, στηριζόμενη σε παρασιτικούς μηχανισμούς υπερεκμετάλλευσης των πόρων φτωχότερων κρατών (μέσα από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, τις υπερχρεώσεις κρατών κλπ.) αλλά που ταυτόχρονα πνίγονταν και η ίδια από τη δομή του καπιταλιστικού συστήματος, ανίκανη να μπορεί να ελέγξει και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις δυνατότητες του λαού που τη δημιουργούσε και την εξυπηρετούσε.
Η διάλυση του κράτους/έθνους μέσα από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχει άμεσο αντίκτυπο στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί μέσα από οργανωμένα κοινωνικά σύνολα, με ομοειδή χαρακτηριστικά είναι δυνατό να γίνουν διαχειρίσιμα τα προβλήματα που απασχολούν μεγάλες μάζες πληθυσμών, που δεν έχουν τη δυνατότητα να εξαγοράζουν υπηρεσίες για εξυπηρέτησή τους και μόνο μέσα από οργανωμένες κοινωνίες μπορούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που τους παρέχει η γεωμορφολογία του τόπου τους, η κοινή τους ιστορία και παράδοση και η τεχνογνωσία που αυτή παράγει.
Είναι γι’ αυτό που σήμερα ο αγώνας για την ελευθερία και ανεξαρτησία της πατρίδας αποκτάει ένα νόημα απόλυτης ζωτικής σημασίας. Γιατί μόνο μέσα από ελεύθερα και ανεξάρτητα κράτη οι λαοί μπορούν να δημιουργήσουν οικονομίες ικανές να αναπτυχθούν σύμφωνα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες τους, αλλά και ελεύθερες να συνεργαστούν με άλλες οικονομίες γύρω τους, ανταλλάσσοντας εμπειρίες, δρόμους, πόρους, αγαθά και δημιουργώντας πραγματική ανάπτυξη και κοινωνικό μερίδιο από αυτήν.
Δυστυχώς στην εποχή μας και ειδικά στην ήπειρό μας την Ευρώπη, ή τουλάχιστον σε ένα μεγάλο μέρος της, ο αγώνας για την πατρίδα έχει αφεθεί στα χέρια των φασιστών, για λόγους ιστορικούς, πολιτικούς και οικονομικούς, που δεν είναι της ώρας να εξετάσουμε, είχαμε κάνει μια κουβέντα και την προηγούμενη φορά. Ο φασισμός παίρνει πάντα πατριωτικό προσωπείο, όμως η ιστορία έχει αποδείξει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι αυτό είναι μόνο ένα προσωπείο. Ο φασισμός όπου εμφανίστηκε παλιότερα, αλλά και σήμερα έσπειρε την καταστροφή τόσο του ίδιου του κράτους που είχε την ατυχία να αφεθεί στα χέρια του, όσο και άλλων λαών που παρέσυρε στο καταστροφικό του πέρασμα.
Και αυτό είναι το μόνο δυνητικό αποτέλεσμα του φασισμού, καθώς αυτός εξυπηρετεί, στηρίζεται και προέρχεται πολιτικά, ιδεολογικά και κοινωνικά, όχι από τους κόλπους των λαϊκών στρωμάτων, που είναι τα μόνα που έχουν πραγματικά ανάγκη το κράτος/έθνος-πατρίδα με την έννοια που αναλύσαμε παραπάνω, αλλά αντίθετα από εκείνους που προωθούν και εξυπηρετούνται από τη διάλυση των κοινωνικών δομών για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην εποχή μας το φασιστικό έκτρωμα σε όλες τις περιπτώσεις, είτε πρόκειται για την Ουκρανία και το υποτιθέμενο Μεϊντάν, είτε για τη Μ. Ανατολή και την υποτιθέμενη «άνοιξη», είτε για τη Βραζιλία και την υποτιθέμενη κάθαρση, όλα αυτά τα φαινόμενα, αλλά και τα πολιτικά υποκείμενα που αναδείχθηκαν χρηματοδοτήθηκαν, καθοδηγήθηκαν και υποστηρίχθηκαν ανοιχτά και απροκάλυπτα από τις κυρίαρχες δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Είναι γι’ αυτό το λόγο που ο αγώνας ενάντια στο φασισμό αποκτάει τεράστια σημασία. Είναι γι’ αυτό που ο αγώνας που δίνεται σήμερα στην Ουκρανία, τόσο στην περιοχή του Ντομπάς, όσο και στην υπόλοιπη χώρα, που όλα δείχνουν ότι αρχίζει να φουντώνει, ξεπερνάει τη χώρα και φτάνει και στις δικές μας χώρες, δίνοντάς μας το σημείο εκκίνησης.
Το να φέρουμε τον αγώνα σας στις χώρες μας, πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία. Δε θα σταθώ στο αντιρωσικό μένος που προσπαθεί να καλλιεργηθεί και που την προηγούμενη φορά προσπάθησα να αναλύσω όσο μπορούσα καλύτερα. Στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης γενικά και ανάμεσά τους και στη δική μου, είναι απαγορευμένο όχι μόνο ότι δεν είναι αντιρωσικό, αλλά και ότι είναι έστω και ελάχιστα αντιαμερικάνικο και θα φέρω μερικά παραδείγματα για να το αποδείξω.
Εμείς στη δράση μας είχαμε πάντα την αντιφασιστική σημαία και τη διάδοση με κάθε τρόπο του αγώνα που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, με αιχμή τις δημοκρατίες του Ντομπάς. Και συχνά προωθούμε ενέργειες όπως εκδηλώσεις, καμπάνιες, αλλά και ανοιχτές διαμαρτυρίες για το θέμα αυτό. Πριν λίγες μόνο μέρες, είχαμε άλλη μια τέτοια ανοιχτή διαμαρτυρία στο Σύνταγμα. Αφορμή η απόφαση κάποιων υποτιθέμενων «ουκρανικών» ομάδων να κάνουν διαμαρτυρία στην πρεσβεία της Ρωσίας στην Αθήνα.
Αμέσως μόλις το μάθαμε κινητοποιηθήκαμε, βγάλαμε ανακοινώσεις στο ίντερνετ, ήρθαμε σε συνεννόηση με άλλες αντιφασιστικές ομάδες, αλλά και με ομάδες Ουκρανών που ζουν στην Αθήνα. Αποτέλεσμα αυτής της κινητοποίησης ήταν αρχικά να αλλάξει ο τόπος της υποτιθέμενης «διαμαρτυρίας». Για κάποιες μέρες έπαιξαν το κρυφτούλι αλλάζοντας κάθε τόσο τον τόπο και την ώρα της συνάντησής τους και τελικά κατέληξαν, να κάνουν μια παράσταση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα το απόγευμα της περασμένης Κυριακής, μαζεύοντας όλο κι όλο καμιά τριανταριά άτομα.
Εκεί ήμασταν όμως κι εμείς. Και ενώ δεν είχαμε τον καιρό να οργανώσουμε την κίνησή μας, κατέληξε να γίνει μια κανονική συγκέντρωση με πανό, με τις σημαίες του Λουγκάνσκ και του Ντονιέτσκ και με κυρίαρχο σύνθημα ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ. Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι για άλλη μια φορά τα μμε απέκρυψαν το όλο συμβάν (απλά δεν τόλμησαν να προβάλουν ούτε τη δική τους κίνηση), αλλά ότι η καθαρά φιλειρηνική δική μας συγκέντρωση αναγκάστηκε χωρίς κανέναν απολύτως λόγο και αφορμή να έρθει αντιμέτωπη με 6 τουλάχιστον διμοιρίες των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας, που μας περίμεναν εκεί πάνοπλες, με χημικά αλλά και πραγματικά όπλα και μας περικύκλωσαν μόλις φτάσαμε.
Μέσα σε αυτή την κατάσταση εμείς έχουμε αποφασίσει να ανοίξουμε κατά πολύ τις δράσεις μας και να μιλήσουμε κατευθείαν στο αντιφασιστικό πνεύμα που είναι ακόμα ιδιαίτερα ισχυρό μέσα στον ελληνικό λαό και κυρίως στη νεολαία. Ήδη διοργανώνουμε ένα πολιτικό μνημόσυνο για τον πρωτοπόρο αγωνιστή Μοτορόλα την ερχόμενη Πέμπτη και έχουμε ξεκινήσει να οργανώνουμε τη μαζική μας παρέμβαση μπροστά στον εορτασμό για την εξέγερση του Πολυτεχνείου στα μέσα του Νοέμβρη.
Ο αγώνας που αυτή τη στιγμή έχει επίκεντρο την πατρίδα σας, την Ουκρανία, μας αγγίζει και σαν δικός μας αγώνας, αφού και η δική μας πατρίδα καταστρέφεται μέρα με τη μέρα από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ο μόνος τρόπος να ξεπεραστούν είναι ο αγώνας για ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα, ο αγώνας που κι εσείς δίνετε. Γι’ αυτό και θέλουμε να τον δώσουμε μαζί, σαν ένα κοινό αγώνα, ο καθένας από το μετερίζι του. Είναι ένας αγώνας που πρέπει να τον δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις και μέχρι το τέλος, γιατί είναι ένας αγώνας που μόνο τη νίκη μπορεί να έχει για προοπτική του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου